ที่อยู่อาศัย แต่เดิมหมู่บ้านในชนบทภาคอีสานยังคงยึดถือรูปแบบของการเป็นอยู่ที่เรียบง่าย
บ้านเรือนที่ปลูกสร้างใช้วัสดุในท้องถิ่น เป็นเรือนใต้ถุนสูง ตีฝาสายบัว หลังคาทรงจั่วต่ำ ปัจจุบันส่วนใหญ่
เป็นบ้านไม้หรือก่ออิฐฉาบปูน มุงหลังคาสังกะสีและกระเบื้อง ผู้มีฐานะดีมักสร้างบ้านโดยใช้วัสดุราคาแพง
รูปทรงตะวันตก

ขนบธรรมเนียมประเพณี ชาวอีสานส่วนใหญนับถือพุทธศาสนา แต่ทางปฏิบัติยึดถือทั้งผี
พราหมณ์์และพุทธศาสนา ที่ได้สืบทอดกันมาเป็นเวลาช้านาน รวมเรียกว่า "ฮีตสิบสอง คองสิบสี่"
เป็นผลให้สังคมชาวอีสานอยู่กันอย่างเรียบง่ายสงบสุข
ฮีตสิบสอง หมายถึง จารีตประเพณีที่ต้องปฏิบัติในโอกาสต่าง ๆ ในแต่ละเดือน เช่น

เดือนยี่ บุญคูณลาน เป็นการทำบุญสู่ขวัญข้าวที่นวดแล้วและกองไว้ลานข้าว

เดือนสาม บุญข้าวจี่ คือ การทำบุญตักบาตรถวายข้าวจี่

เดือนสี่ บุญผะเหวดหรือบุญมหาชาติ คือ การทำบุญฟังเทศน์มหาชาติ

คองสิบสี่ หมายถึง แนวทางปฏิบัติตนและหน้าที่ของคนในสังคม เช่น หน้าที่ของพ่อแม่
ที่ต้องดูแลลูกให้เป็นคนดี จัดสร้างบ้านเรือนให้ หรือหน้าที่ของลูกหลานที่ต้องดูแลพ่อแม่ให้มีความสุข

มหรสพเพื่อความบันเทิง มหรสพที่นิยมมากคือหมอลำ ซึ่งใช้ "แคน" เป็นเครื่องดนตรีประกอบ
ปัจจุบันหมอลำได้ปรับเปลี่ยนวิธีการรำใหม่ให้จังหวะเร็วขึ้น แทรกเพลงลูกทุ่งและนำกลองชุดกีตาร์ประสม
เรียกว่า "ลำกลอนซิ่ง" ซึ่งเป็นที่นิยมโดยทั่วไป

ลักษณะภูมิศาตร์ของภาคตะวันออกเฉียงเหนือหรือภาคอีสาน ทำให้ประชากรส่วนใหญ่มีอาชีพ
ด้านการเกษตรเป็นหลัก จึงจำเป็นต้องอาศัยเครื่องมือเครื่องใช้จากการจักสาน เพราะสามารถนำวัตถุ
ในท้องถิ่นมาผลิตได้ด้วยตนเอง และยังเป็นเครื่องมือเครื่องใช้พื้นบ้านที่มีประโยชน์ใช้สอยได้ดี

เครื่องจักสานภาคอีสานส่วนมากทำจากไม้ไผ่ ได้แก่

เครื่องจักสานพวกภาชนะต่าง ๆ เช่น กระบุง ตะกร้า กระจาด เปลไม้ไผ่

เครื่องมือจับและดักสัตว์น้ำ เช่น ไซ ข้อง สุ่มดักปลา

เครื่องจักสานที่เกี่ยวข้องกับประเพณี เช่น เบ็งหมาก ก่องข้าวขวัญ

เครื่องจักสานที่เกี่ยวกับการเลี้ยงไหมและการทอผ้า เช่น กระด้งเลี้ยงไหม

เครื่องจักสานที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของภาคอีสาน คือ กระติ๊บข้าวและก่องข้าว
ที่มีลักษณะเฉพาะที่แตกต่างจากของภาคเหนือ