สังขละบุรีในมิติการรับรู้ทั่วไปคือ เป็นดินแดนชายขอบแห่งหนึ่งในจังหวัดกาญจนบุรี และมีเรื่องราวมากมายเล่าขานเป็นตำนานผ่านคนรุ่นหนึ่งสู่คนรุ่นหนึ่ง
       
       และที่เป็นแม่เหล็กเรียกความสนใจจากนักท่องเที่ยวคือ ผืนน้ำกว้างสุดตาของทะเลสาบซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเขื่อนเขาแหลม รวมทั้งวัดวังก์วิการาม และชุมชนมอญที่ยังคงมีวิถีชีวิตแบบดั้งเดิม ซึ่งจะมีนักท่องเที่ยวหาโอกาสไปพักผ่อน ณ ดินแดนแห่งนี้มากในช่วงปลายฝนต้นหนาว
       
       แต่ที่ถือว่าเป็นสุดยอดของดินแดนแห่งนี้คือ ตำนานแห่งวังวังก์วิเวการราม ที่จมอยู่ในผืนน้ำ ซึ่งมีแค่ช่วงมีนาคม-เมษายนเท่านั้น จึงจะเห็นเมืองบาดาลดังกล่าว เพราะเป็นช่วงที่น้ำในเขื่อนลดลงต่ำสุด

"เมืองบาดาลในอดีตเป็นวัดเก่าของหลวงพ่ออุตตมะหรือพระครูอุดมสังวรเถระ ที่ชาวบ้านในอำเภอสังขละบุรีให้ความนับถือเป็นอย่างมาก
       
       "ปัจจุบัน วัดถูกน้ำเข้าท่วมในช่วงที่สร้างเขื่อน ทำให้จมอยู่ใต้น้ำมานานกว่า 30 ปีแล้ว โดยในช่วงน้ำลดจะสามารถสังเกตเห็นตัวโบสถ์ของวัดได้อย่างชัดเจน แต่ในช่วงน้ำขึ้นน้ำจะท่วมสูงเกือบทั้งหมดเหลือเพียงยอดของโบสถ์ให้เห็นเท่า นั้น"
       
       นั่นคือข้อมูลคร่าวๆ ที่เรารู้จากเอกสารแนะนำการท่องเที่ยวฯ ในการทำความรู้จักกับเมืองบาดาลแห่งนี้
       แม้จะเป็นข้อความสั้นๆ ไม่กี่ประโยค แต่ก็กระตุ้นความน่าสนใจ กระทั่งทำให้เราตัดสินใจเดินทางมาที่ดินแดนชายขอบแห่งนี้....

   และเพื่อให้สัมผัสกับบรรยากาศจริงๆ คายัคสีสันสะดุดตา 5 ลำ ลอยลำเหนือลำน้ำทะเลสาบกลางวันแดดใส จึงเป็นพาหนะที่เราใช้เพื่อการชมวัดที่อยู่ใต้ผืนน้ำดังกล่าว
       
       โดยภารกิจในวันนั้นคือ สำรวจอดีตและความยิ่งใหญ่ของชุมชนชาวมอญและวัดวังก์วิเวการามที่บัดนี้ จมอยู่ใต้ผืนน้ำเบื้องล่างแห่งเขื่อนเขาแหลม
       
       กว่าครึ่งชั่วโมงจากเรือนไม้ชายน้ำอันเป็นที่พัก เราพายเรือไปถึงโบสถ์เก่าของวัดวังก์ฯ เป็นจุดแรก...
       
       30 ปีที่ผ่านมา วัดวังก์ฯ เคยอยู่บนพื้นที่ที่เป็นแหล่งเพาะปลูกที่อุดมสมบูรณ์แห่งหนึ่งของอำเภอแห่ง นี้ ซึ่งสามารถปลูกข้าวเลี้ยงอำเภอทองผาภูมิทั้งอำเภอ ก่อนจะถูกสายน้ำท่วมขังเพราะสร้างเขื่อนตามกระแสการพัฒนาประเทศโดยมองข้าม มิติทางวัฒนธรรมและวิถีชีวิตชุมชน

 ทันทีที่เรามาถึง ...ยอดโบสถ์เก่าที่โผล่พ้นน้ำในช่วงหน้าน้ำซึ่งเป็นภาพที่นักท่องเที่ยวส่วน ใหญ่จะเห็นเจนตานั้น ถูกแทนที่ด้วยโบสถ์เก่าทั้งหลังที่ปรากฏอยู่เบื้องหน้าเราขณะนี้
       
       แม้กาลเวลาจะผ่านมาแล้ว 3 ทศวรรษ แต่ร่องรอยความยิ่งใหญ่ และพลังศรัทธาที่ชาวบ้านมีต่อศูนย์กลางชุมชมอย่างวัดวังก์ฯ แห่งนี้ ก็ยังมีปรากฏให้เห็น
       
       น่าเสียดายที่ ข้อมูลที่มีจากการท่องเที่ยวฯ ไม่ได้บอกอะไรมากไปกว่า วัดเดิมจมน้ำ และต้องย้ายขึ้นไปทางฝั่งตะวันตกบนเนินเขา ที่สามารถมองเห็นทิวทัศน์ของทะเลสาบได้ ซึ่งบริเวณที่แม่น้ำสามสาย คือห้วยซองกะเลีย ห้วยบิคลี่ และห้วยรันตีมาบรรจบกัน แล้วไหลลงสู่แม่น้ำแควน้อย ตรงที่เรียกว่า "สามประสบ"